Wereldwijd leven 3.000 dolfijnen in gevangenschap voor het vermaak van mensen. Deze dolfijnen zijn onderdeel van een miljardenindustrie. En die wordt in stand gehouden door leugens die dolfinaria en reisorganisaties vertellen aan toeristen. Dit zijn de zeven meest gehoorde leugens.
Voordat je doorleest... test je kennis!
World Animal Protection pleit in Nederland voor een fokverbod voor dolfijnen in gevangenschap. Zo zorgen we er samen voor dat er geen dolfijnen meer in veel te krappe tanks moeten leven voor het vermaak van mensen. Maar wat doe jij als je met dolfijnen in zee kunt zwemmen? Test je kennis in onze dierenquiz en krijg tips en tricks voor een diervriendelijke vakantie!
Leugen 1: 'Een dagje dolfinarium is een leerzaam familie-uitje'
Kijken naar dolfijnen die in krappe tanks in gevangenschap leven, is niet leerzaam. Wat je ziet zijn afgerichte dieren die kunstjes moeten opvoeren in ruil voor dode vis. Het is niet leerzaam om wilde dieren te zien die niet in vrijheid kunnen leven. Wilde dieren horen in het wild.
Leugen 2: 'Dolfijnen in gevangenschap zijn geen wilde dieren'
Alle dolfijnen zijn wilde dieren, dus ook dolfijnen die in gevangenschap zijn geboren. Ze zijn niet geschikt voor een leven in een dolfinarium, en al zeker niet in kleine, kale tanks. In gevangenschap kunnen ze nooit de ruimte, vrijheid en verrijking vinden die ze nodig hebben.
Leugen 3: 'Dolfinaria zijn belangrijk voor onderzoek en soortbehoud'
Veel onderzoek in dolfinaria gaat over de (medische) zorg en voortplanting van dolfijnen in gevangenschap. Daarmee zijn dolfijnen in het wild niet geholpen. Bovendien worden tuimelaars niet met uitsterven bedreigd, dus zijn er geen speciale programma's nodig voor het behoud van de dolfijn. En de meeste dolfijnen die in gevangenschap zijn geboren, kunnen nooit meer terug naar het wild. De reden dat dolfijnen in dolfinaria worden gehouden is dus ter vermaak van mensen... en niet ten behoeve van de dieren of de wetenschap.
Leugen 4: 'Dolfijnen houden van contact met mensen'
Dolfijnen zijn nieuwsgierige en intelligente dieren. In het wild zullen sommige dolfijnen mensen interessant vinden, en dichterbij komen als ze dat willen, al hebben niet alle dieren hier behoefte aan. In gevangenschap hebben dieren geen keuze. Ze worden afgericht om op vaste tijden kunstjes te doen, kusjes te geven of toeristen door het water te trekken. Niet omdat ze het leuk vinden, maar omdat ze het moeten.
Leugen 5: 'Dolfijnen treden graag op'
Dolfijnen in gevangenschap kiezen er niet voor om op te treden: ze moeten kunstjes doen in ruil voor vis. Een dolfijnenshow is een zeer onnatuurlijke omgeving voor een dolfijn. Muziek knalt uit de boxen, de dieren worden door trainers gebruikt als surf- of springplank en tijdens de lichtshow werpen dolfijnen zich op de kant. Optreden in een show is geen natuurlijk gedrag voor een dolfijn, maar een bron van overprikkeling en stress.
Leugen 6: 'Een dolfinarium lijkt op de natuurlijke omgeving van een dolfijn'
De zee en een tank kun je niet met elkaar vergelijken. Dolfijnen in het wild zwemmen tientallen kilometers per dag, in een oceaan vol andere dieren, planten en eindeloze variatie. Ze leven samen met hun families in grote, natuurlijke groepen. In dolfinaria leven ze in kale tanks, die 200.000 keer kleiner zijn dan in hun natuurlijke leefomgeving. Kalfjes worden al op jonge leeftijd weggehaald bij hun moeder, en de rest van hun leven delen ze hun tanks met soortgenoten die ze niet kunnen kiezen of ontwijken. Dat leidt vaak tot agressief gedrag, stress en depressie.
Leugen 7: 'Dolfijnen in gevangenschap zijn vrolijk en gezond'
Dolfijnen in gevangenschap leven niet per se korter dan hun soortgenoten in het wild, maar de kwaliteit van hun lange leven is beroerd. Het sterftepercentage van de kalfjes geboren in gevangenschap ligt hoog: 14% overleeft de eerste maand niet. Gevangen dolfijnen raken verveeld, lusteloos en zwemmen eindeloos in cirkels. Sommige dolfijnen worden agressief en vallen andere dolfijnen aan. Daarnaast kauwen ze vaak op de randen van hun tank. Ze hebben last van het chloor, de overmatige blootstelling aan zonlicht in de ondiepe tanks (als ze al daglicht zien) en raken overprikkeld door de harde geluiden van schreeuwende toeristen en muziek. Er zijn zelfs verhalen bekend van dolfijnen die er zelf voor kozen om te stoppen met ademhalen.
