Lobbyist Sandra Beuving houdt altijd hoop

Interview uit ons donateursmagazine Werelddier, editie winter 2024

Sandra, je bent als politiek adviseur bij World Animal Protection én directeur van Stichting Ondersteuning Dierencoalitie altijd bezig met beter welzijn voor dieren in de vee-industrie. Ben je altijd al actief geweest voor dieren?
‘Ik heb altijd een maatschappelijk hart gehad. En interesse in de wereldproblematiek: oorlogen, armoede, klimaat. Ik ben lang werkzaam geweest in het speciaal onderwijs voor kinderen uit kansarme gezinnen, een heel leerzame periode. Maar na een tijdje zocht ik meer betekenis. Toen ik me ging verdiepen in de veehouderij kwam de schok. Ineens werd me duidelijk hoe ernstig en grootschalig het dierenleed in de industriële veehouderij is. Dieren met persoonlijkheden en gevoel, die we zo buitensporig wreed behandelen… Ik kon het gewoon niet bevatten, zo afschuwelijk vond ik het.’

Dus toen dacht je: daar moet ik iets aan doen.
‘Eigenlijk wel. Dieren hebben geen stem. Ze zitten opgesloten, kunnen niet voor zichzelf opkomen. Er is niemand die ze hoort. Daar wilde ik verandering in brengen. Na een studie Bestuurskunde kwam ik in de politiek terecht. Werken in de Tweede Kamer is fascinerend, maar ook hectisch en veeleisend. Na een tijdje kwam de functie van lobbyist op mijn pad. Eerst voor de Dierencoalitie, dat is een samenwerkingsverband van meerdere dierenwelzijnsorganisaties, waaronder World Animal Protection. En daarna ook voor World Animal Protection zelf. Zo kan ik mijn politieke expertise op een andere manier inzetten, maar nog steeds voor beter welzijn voor dieren in de veehouderij.’

Wat doe je precies als lobbyist?
‘Héél veel gesprekken voeren, haha. Kijk, het welzijn van de dieren in de stallen wordt mede bepaald door politici. Die maken de wetten en regels die bedrijven en dierenhouders moeten naleven. Ik probeer die beleidsvorming te beïnvloeden. Op allerlei verschillende manieren. Soms met organisaties die campagne voeren, soms door het samenwerken in coalities en soms in achterkamertjes. Samenwerken is essentieel om effectief te zijn. Dat doen we met de Dierencoalitie, en met World Animal Protection.’

Hoe zorg je dan voor actie?
‘In de politiek spelen veel belangen; economische overwegingen nemen vaak de overhand. Daarom moeten beleidsmakers weten dat de noodzaak tot verandering niet alleen voortkomt uit emotie en empathie. Wetenschappelijk onderzoek naar het belang van ruimte voor natuurlijk gedrag maakt bijvoorbeeld een sterker verhaal dan wanneer je zegt: ‘Het is zielig voor de dieren.’ Of aansluiten bij boeren die laten zien dat dierenwelzijn belangrijk is én dat je er geld mee kunt verdienen. Ook petities overhandigen heeft effect, net als een werkbezoek aan bijvoorbeeld een plantaardige keuken. Eigenlijk verzamel ik op allerlei manieren zoveel mogelijk bewijslast, waarmee ik een goed onderbouwd gesprek aan kan gaan – vergelijkbaar met het bouwen aan een rechtszaak.’

En, wordt er geluisterd?
‘Steeds meer. Je moet goed weten wat er in achterkamertjes gebeurt en welke plannen politieke partijen hebben.  Dan kun je ervoor zorgen dat ministers bepaalde keuzes maken. Zoals met het Dolfinarium, dat dolfijnen naar een attractiepark in China wilde sturen. Dat is vooralsnog niet gebeurd. Maar ik merk ook dat er via gesprekken met politieke partijen discussies over dierenwelzijn op gang komen, terwijl ze daar pakweg tien jaar geleden totaal niet mee bezig waren. Dat is geweldig, dat is wat je wilt. Dat je zelf niet meer je woordje hoeft te doen, maar politici met jouw boodschap gaan rennen.’

Het gaat niet altijd goed. Zoals toen de Europese Commissie in 2023 de eigen beloftes voor betere dierenwelzijnswetgeving introk.
‘Dat was een heel bittere pil om te slikken. Doelen zoals dit vergen jaren werk. We hadden er echt alles aan gedaan. En dan wordt op het allerlaatste moment een enorm invloedrijk wetsvoorstel van de baan geveegd. Daar kan ik weleens moedeloos van worden, hoor. Maar weet je, zelfs in de donkerste tijden blijkt dat verandering mogelijk is. Je moet altijd hoop houden, want het tij kan elk moment weer keren.’

Wat hoop je voor de toekomst?
‘Een ambitieuze dierenwelzijnswet voor de Europese veehouderij. En een positieflijst voor vogels, amfibieën en reptielen, zodat er een einde komt aan het leed van wilde dieren die niet geschikt zijn om als huisdier te houden. Ze gaan er allebei komen, daar ben ik van overtuigd.’