Luiaards in de Amazone gered samen met AIUNAU

Middenin een groene vallei in het Andes-gebergte in Colombia vind je het AIUNAU, een rehabilitatiecentrum dat twee- en drievingerige luiaards opvangt. Het is het levenswerk van Tinka Plese, die de opvang oprichtte nadat zij als onderzoeker in 1996 werd gevraagd om voor twee geredde luiaards te zorgen.



Tinka: “Ik nam de verzorging van de luiaards op me, want er was verder niemand in Medellin of de omgeving die ze wilde helpen. Niemand wilde ze, omdat er toen nog geen regels waren opgesteld voor de bescherming van wilde dieren.” Maar Tinka twijfelde niet en kwam meteen in actie. Het werd het begin van haar eigen rehabilitatiecentrum, waar inmiddels al meer dan duizend luiaards werden opgevangen.

Selfies met luiaards

Luiaards worden regelmatig gebruikt voor toerisme om als ‘attribuut’ te dienen voor selfies. De ‘lachende’ dieren met hoog aaibaarheidsgehalte trekken toeristen aan, die zich niet bewust zijn van het dierenleed dat achter het vakantiekiekje schuilt. Want om door toeristen geknuffeld of opgepakt te worden, worden de dieren uit het wild gevangen, in kleine en vuile hokken gehouden, hun nagels geknipt – wat voor een luiaard voelt alsof er een teen wordt afgeknipt – en bij tweevingerige luiaards worden hun tanden getrokken omdat die erg scherp zijn.



AIUNAU redt deze dieren uit het toerisme en vangt ze op, verzorgt ze en laat de luiaards na intensieve zorg weer vrij in het wild. Het centrum heeft een klein bezoekerscentrum voor educatie, een veterinaire kliniek, een groot omheind buitengebied waar de luiaards op zichzelf leren te vertrouwen voor ze weer worden vrijgelaten. Ook is er een aantal kleinere overdekte leefomgevingen – die ook wel ‘baarmoeders’ worden genoemd – waar de babyluiaards verblijven. Die plekken zijn groot genoeg voor de luiaards om te kunnen bewegen en op ontdekking uit te gaan, maar nog klein genoeg voor de verzorgers om gemakkelijk bij de dieren te kunnen komen. Van fruit tot groente en van uitzicht op de bomen tot zachte dekentjes: het ontbreekt de luiaards aan niets. 

Het verdriet van een luiaard

Tinka: “Elke luiaard die hier komt om door ons te worden verzorgd, raakt ons in het hart. Toch is er een aantal luiaards dat ons nog meer raakt dan anderen. Zo zal ik nooit de luiaard vergeten die in 2009 werd gered. Het was een vrouwtje en ze kreeg de naam Ojitos (oogjes in het Spaans). Ze was pas drie maanden oud en had een groot litteken op haar rechteroog. Ze bleek in het gebied bij Cordoba te zijn gevangen en was naar Quindio gebracht, waar wij haar in beslag namen. Ze had zoveel pijn en verdriet, dat als je in haar ogen keek, je al het leed zag. We dachten dat ze het niet zou overleven. Drie jaar lang bleef ze bij ons – zolang duurde het voor haar om op te knappen – waarna ze is vrijgelaten in het bos.”

Luiaards helpen

Help de luiaards, samen met ons. Met een gift help je bijvoorbeeld bij het bouwen van vier nieuwe leefplekken voor de luiaards van het AIUNAU rehabilitiatiecentrum. Dankjewel!

Ik help mee